همانطور که می دانیم پزشکی مدرن یا پزشکی، س از انقلاب صنعتی در قرن 18 شروع به ظهور کرد. در این زمان، رشد سریع در فعالیت های اقتصادی در اروپای غربی و آمریکا صورت گرفت.

در قرن نوزدهم، رشد اقتصادی و صنعتی همچنان ادامه داشت و مردم بسیاری از اکتشافات و اختراعات علمی را انجام دادند.

دانشمندان پیشرفت سریع در شناسایی و پیشگیری از بیماری ها و درک اینکه چگونه باکتری ها و ویروس ها کار می کنند، پیشرفت کرده اند. با این حال، آنها هنوز راه زیادی برای درمان و درمان بیماری های عفونی دارند.

بیماری های عفونی

در طول قرن نوزدهم، نحوه زندگی و کار مردم به طور چشمگیری تغییر کرد. این تغییرات بر خطر بیماری های عفونی و سایر شرایط تاثیر می گذاشتند.

صنعت: همانطور که فرآنید های تولید بیشتر تبدیل به مکانیزه شدن شده است، بیماری های مختلف مربوط به کار عمومیت پیدا کرد که شامل بیماری های ریوی،درماتیت(اگزما)،

آرواره قوسی(Phossy jaw) یک نوع نکروز فک که کسانی که با فسفر سر و کار داشتند را درگیر میکرد،معمولا در صنعت کبریت سازی این بیماری شایع بوده است.

• گسترش بی رویه شهرها: شهرها به سرعت در حال گسترش بوده و برخی از مشکلات بهداشتی مانند تیفوس و وبا، در نتیجه شایع تر بوده است.
• مسافرت: همانطور که مردم بین نقاط مختلف جهان سفر می کنند،آنها بیماری ها را با خود جابجا میکردند مانند تب زرد.

در همین حال، پیشرفت های علمی می تواند برای ایجاد درمان های جدید امکان پذیر باشد.

• پیشرفت های علمی :همانگونه که نظریه میکروب های بیماری زا توسعه یافت ، دانشمندان شروع به آزمایش و اثبات اصول بهداشت و ضد عفونی در درمان زخم ها و جلوگیری از عفونت کردند. اختراعات جدید شامل نوار قلب بود که فعالیت الکتریکی قلب را در طول زمان ثبت می کرد.
• ارتباطات: همانطور که خدمات پستی و دیگر ارتباطات بهبود یافت، دانش پزشکی توانست به سرعت گسترش یابد.
• تغییرات سیاسی: دموکراسی منجر به افرادی شد که خواهان سلامت به عنوان یک حق انسانی بودند.

در قرنهای نوزدهم و بیستم شاهد پیشرفتهایی در کنترل عفونت بودیم. در پایان قرن نوزدهم، 30 درصد مرگ و میر ناشی از عفونت بود. در اواخر قرن بیستم، این رقم به کمتر از 4 درصد کاهش یافت.

نخستین مرکز نوین آموزش پزشکی در سال ۱۲۳۰ به همت میرزا تقی خان امیرکبیر به عنوان بخشی از مدرسه دارالفنون تأسیس شد. یاکوب ادوارد پولاک اتریشی به عنوان معلم حکمت و طب و جراحی و فوکتی ایتالیایی به عنوان معلم علوم طبیعی و دواسازی در دارالفنون به استخدام درآمدند. پولاک به تدریج فارسی آموخت و

با کمک نخستین شاگردانش به تألیف کتب پزشکی به زبان فارسی و معادل‌یابی دقیق واژگان پزشکی فرانسویپرداخت که نخستین کتب مدرن پزشکی فارسی محسوب می‌شدند.

پولاک بنیان‌گذار و نخستین انجام‌دهنده بسیاری اقدامات پزشکی مدرن در ایران است؛ از جمله نخستین عمل جراحی مدرن که در دسامبر ۱۸۵۲ انجام شد و در آن فوکتی برای نخستین بار در ایران از اتر برای بیهوشی استفاده کرد، یا کالبدشکافی یکی از معلمان فوت شده دارالفنون که اولین نمونه از بررسی‌های پزشکی قانونی در ایران هم محسوب می‌شود. پس از آن چند تن از شاگردان برای تکمیل تحصیلات به فرانسه اعزام شدند ولی نخستین کسی که در ایران درجه دکتری گرفت خلیل خان ثقفی (اعلم‌الدوله) است که در ۱۳۰۵ فارغ‌التحصیل شد.

در هفتادمین سالگرد تأسیس دارالفنون، شعب طب و داروسازی آن جدا شد و با عنوان «مدرسه طب و داروسازی» به فعالیت ادامه داد. تا سال ۱۳۰۳ مدرسه در همان دارالفنون دایر بود که در این سال به یکی از حیاط‌های عمارت مسعودیه منتقل شد. در سال ۱۳۱۳ با تصویب قانون تأسیس دانشگاه مدرسه طب و داروسازی به یکی از دانشکده‌های این دانشگاه تبدیل شد. سالن تشریح نخستین بخش از محوطه اصلی بود که شروع به کار کرد. در سال ۱۳۱۸ پروفسور شارل ابرلن از آسیب‌شناسان به نام دنیا به ریاست دانشکده پزشکی درآمد. پس از وی امیراعلم و سپس جواد آشتیانی این ریاست را بر عهده داشتند. در سال ۱۳۱۳ شرط تکمیل دوره طب طی کردن پنج سال تحصیل بود که در سال ۱۳۱۵ به ۶ سال افزایش یافت و در ۱۳۳۶–۳۷ با یک سال کارورزی به ۷ سال رسید که تا امروز بدون تغییر مانده‌است. از سال ۱۳۳۵ دانشکده‌های دندانپزشکی و داروسازی مستقل شدند. در ۱۳۴۰ برای دانشکده چهار رشته پزشکی، جراحی، بیماری‌های زنان و مامایی تعیین شد. در سال‌های بعد دانشکده‌ها و مراکز آموزشی دیگری در شهرهای دیگر ایران بنا شدند.